DMIT
(Dermatoglyphics Multiple Intelligence Test)
DERMATOGLİFİK ÇOKLU ZEKA TESTİ
Dermatoglifik, avuç içi, parmak, taban ve ayak parmakları gibi belirli vücut kısımlarındaki epidermal sırtların konfigürasyonlarının bir çalışmasıdır. Terim eski Yunancadan türetilmiştir: derma = deri, glif = oyma. Dermatoglif paternler gebeliğin 10. haftasında gelişmeye başlar ve 24. haftada tamamlanır. Her iki elin parmak izleri aynı değildir ve dermis hasar görmediği sürece ömür boyu devam eder. Esas olarak genetik kontrol altındadırlar ve konjenital malformasyonların tanısında kullanılabilirler.
Parmak izlerinin benzersizlikleri, konu üzerinde çalışan bilim insanlarında kişinin potansiyelinin ve tercihlerinin analizi ile ilgili kullanılabileceği düşüncesini doğurdu. Fetüsün gelişimi sırasında, beyinde gelişen çeşitli kırışıklıklar, beynin çeşitli bölgelerini temsilen parmak izlerine yansır ve DMIT (Dermatoglifik Çoklu Zeka Testinde) kullanılan veri budur.
-
İnsanın dermatoglif alanındaki merakı, Çinlilerin onu falcılık için kullandıkları yüzyıllara dayanıyor. Aynı dönemde, eski hindular, on döngünün (bir parmak izi desen çeşidi) varlığının bir kişiyi “imparator” anlamına gelen bir Chakravarti olarak tanımladığına inanıyordu.
-
1684'te, bilgili ve ustaca bir doktor olan Nehemiah Grew, parmak uçlarından izler alındığında karakteristik desenler oluşturan epidermal sırtların ilk açıklamasını yayınladı. Bu "eşit büyüklük ve mesafeye sahip ve her yerde birbirine paralel çalışan sayısız küçük sırt", ter bezlerinin gözeneklerini içerir. Grew ayrıca "eliptiklere" ve "üçgenlere" dönüştüklerini de belirtti. Grew'in makalesini, Bidloo'nun (1685) Anatomia Humani Corporis'inde kısa bir açıklamanın Amsterdam'da yayınlanması izledi. 1686'dan sonraki yıl, Malpighi tarafından De Externo tactus organo'da karşılaştırılabilir bir açıklama yapıldı.
-
Neredeyse bir buçuk yüzyıl boyunca, dikkate değer bir ilerleme yoktu, ancak 1823'te Purkinje, yine Latince yazılmış bir tezde, parmaklarda dokuz tür desen (veya eğrilik çeşitlerini) tanımladı.
-
Ancak tüm konunun ilk sistematik çalışması Galton (1892) tarafından 1890 yılı civarında gerçekleştirilmiştir. İlk dikkatini çeken, yaşam boyunca devam ettikleri için kişisel kimlik için parmak izlerinin değeriydi. Ailelerde ve ırk gruplarında dermal kalıpları inceleyen ilk kişi oldu.
-
Suçluları tanımlamak için Scotland Yard'dan Sir Edward Richard Henry tarafından daha da detaylandırıldı ve geliştirildi.
-
Parmak izlerinin benzersizliğinin insan varyasyonunun değerli indeksleri olarak hizmet edebileceği fark edildi ve antropoloji, tıp ve genetikte giderek daha fazla kullanıldı.
-
Tulane Üniversitesi'nden Harold Cummins'in 1926'da epidermal sırtlar çalışması olarak adlandırılan Dermatoglifler, tüm bu disiplinlere hitap eder.
-
Uzun yıllar boyunca, parmak izi kalıplarının kalıtım tarafından belirlendiğine inanıldı. Yine de nitel analiz ve parmak izi desenlerinin biçim ve yön gibi diğer özellikleri bunu desteklemedi.
-
1950'de Cherrill, parmak izleri ve hastalıklar hakkında bir makale yayınladı. Kadavraların ellerinin uzun bir süre boyunca incelenmesinin bir sonucu olarak, sol-elin kaslarının ve derisinin sağdan daha çok çürüme belirtileri sergilediğini fark etti. Cherill'in çalışmasını Fang'ın "a-b sırt sayısı ve zeka üzerine bir not" izledi.
-
1950'lerde, ortaya çıkan en alakalı makale Walker'ın, bu durumdaki dermatoglifiklerin bilgisini genişleten ve anlamlı bir teşhis aracı olarak kullanılmak üzere dermal konfigürasyonları ölçmeye çalışan "Mongolizm Teşhisinde Dermal Konfigürasyonların Kullanımı" (1957) idi.
-
Son 50 yılda, dermatoglifik ve gelişimsel bozuklukların çeşitli yönleri üzerinde çok çalışma yapıldı, bunlardan birkaçı: Talidomid tarafından zarar gören bebeklerin ilkel avuç içi üzerinde."Down sendromunun tanısında bir dermal konfigürasyon;"Majör konjenital malformasyonlarla ilişkili olağandışı dermatoglifik;" Konjenital sağır deneklerde Palmar ve dijital dermatoglifikler.